Strona główna   Publikacje  Nauczyciele   Uczniowie   Osiągnięcia uczniów

 

Kalendarz zabaw

-zestaw zabaw i ćwiczeń na zajęcia wychowawczo-profilaktyczne, terapeutyczne i zintegrowane.

 

 

            Zabawa jest szczególna forma w życiu dziecka 6-10 letniego , która obok nauki stanowi prawie całą jego aktywność w tym okresie. Pomaga odreagować stresy, przełamać onieśmielenie, wzajemnie poznać siebie. Wzmacnia poczucie własnej wartości, doskonali komunikacje z innymi oraz rozwija twórczo.

 

  1. Zabawy na umożliwienie przełamania onieśmielenia

 

Powitanie

Uczestnicy stoją w kręgu; prowadzący podaje kolejno hasła, a dzieci których dotyczy wymagane kryterium siadają. Na przykład Witam tych, którzy ... jedli jajka na śniadanie , maja na sobie coś czerwonego, maja psa, pościelili kózko itp.

 

Gra z piłką

Prowadzący mówi swoje imię i dodaje przymiotnik zaczynający się na ta sama głoskę np. Anna -ambitna, następnie podaje piłkę wybranej osobie, która robi to samo

Każdy po kolei wymienia różne formy swojego imienia (np. Gosia, Małgorzata, Małgosia, Gosieńka, Gośka), a na zakończenie podaje tę, którą najbardziej lubi.

 

Ślepe samochody

Uczestnicy stoją dwójkami, zwróceni w jednym kierunku. Pierwsza osoba -samochód -ma ręce wyciągnięte do przodu i zamknięte oczy. Osoba z tyłu -kierowca -prowadzi samochód, za kierownicę  służą mu ramiona partnera. Potem zmiana ról.

 

Ludzie do ludzi

Uczestnicy w dowolnym sposób poruszają się po wyznaczonej przestrzeni. Na hasło „ ludzie do ludzi'  dobierają się w pary. Prowadzący podaje następujące komendy: „ ucho do ucha'”, kolanko do biodra” itp.

Zabawę zaczyna osoba, która zwraca się do wybranego partnera;

Kasiu , Kasiu!

a co?

Chodź tu  do mnie!

Jako kto?

Jako ... np. wróbel, ptaszek, słoń , wiatr itp.

Wywołany uczestnik przemieszcza się w określony sposób na wolne miejsce osoby wywołującej.

 

  1. Zabawy pozwalające na wzajemne poznanie siebie.

 

Wahadło

Uczestnicy tworzą ciasny krąg, jedna osoba staje w środku koła, zamyka oczy, usztywnia ciało i upada na wyciągnięte dłonie kolegów. Ci podają sobie delikatnie bezwładną osobę, aby nie upadła na ziemię.

 

 

Przeszkoda

Uczestnicy dobierają się parami. Jedna osoba ma zasłonięte oczy, a druga ma za zadanie przeprowadzić ja przez przeszkodę (cos w rodzaju niedużej barykady).

 

Pasażerowie statku

Uczestnicy wyobrażają sobie , że są pasażerami statku. Prowadzący wyjaśnia znaczenie komend:

na prawą burtę-wszyscy biegną w prawa stronę;

na lewą burtę -biegną w lewa stronę

cala naprzód – biegną do przodu

na rufę -do tyłu

sztorm -łapią się za ręce

kapitańskie tango-tańczą w parach.

 

Podawanie przedmiotu

Prowadzący podaje jakiś przedmiot, który uczestnicy przekazują sobie w taki sposób, jakby był: bardzo ciężki, gorący, kruchy, lepki, cuchnący

 

Chodzenie

Uczestnicy chodzą swobodnie po sali. Prowadzący co chwile zmienia polecenia:

chodzimy jak ludzie bardzo zmęczeni, smutny, radośni, zamyśleni; chodzimy z otwartymi parasolami pod wiatr, w śnieżnych zaspach, po gorącym piasku.

 

Komórki do wynajęcia

Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesełkach ( o jedno krzesełko mniej niż uczestników) . Jedna osoba stojąca w środku, wygłasza formułę: Niech zmienia miejsce te osoby, które lubią ...., nie lubią...

 

Zaproszenie

Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesełkach, których jest o jedno więcej niż uczestników. Osoba siedząca obok wolnego miejsca mówi: Zapraszam tutaj osobę , która ....np. Jest w spodniach.

 

  1. Zabawy wzmacniające poczucie własnej wartości

 

Ludzik

Uczestnicy wycinają lub wyrywają z papieru postać ludzką , podpisują ją, a następnie podają sobie w kręgu. Każdy z uczestników ma napisać cechę pozytywną osoby wymienionej na „ludziku”.

 

Otwarta dłoń

Uczestnicy odrysowują na kartce rozłożona dłoń. Na kciuku zapisują pozytywna cecha swojego charakteru. Kartka krąży miedzy uczestnikami, którzy dopisują pozytywne cechy właściciela.

 

Rakieta

Uczestnicy stoją w kręgu. 10 razy uderzają o kolana , na 10-wyskakując wysoko, wykrzykują imie umówionej osoby.

 

  1. Zabawy pozwalające na rozładowanie napięcia

 

Krzyczące samogłoski

Uczestnicy stoją w kręgu trzymają się za ręce. Rozpoczyna jedno z dzieci ,wypowiadając ustalona samogłosce i jednocześnie podnosząc rękę. Następnie dzieci podnoszą ręce i wypowiadają tę głoskę. Na koniec wszystkie dzieci wykrzykują głoskę i opuszczają ręce. Krzyk wydobywa się na jednym wydechu.

 

 

Przeszkoda

Uczestnicy dobierają się parami. Jedna osoba ma zasłonięte oczy, a druga ma za zadanie przeprowadzić ja przez przeszkodę (cos w rodzaju niedużej barykady).

 

Pasażerowie statku

Uczestnicy wyobrażają sobie , że są pasażerami statku. Prowadzący wyjaśnia znaczenie komend:

na prawą burtę-wszyscy biegną w prawa stronę;

na lewą burtę -biegną w lewa stronę

cala naprzód – biegną do przodu

na rufę -do tyłu

sztorm -łapią się za ręce

kapitańskie tango-tańczą w parach.

 

Podawanie przedmiotu

Prowadzący podaje jakiś przedmiot, który uczestnicy przekazują sobie w taki sposób, jakby był: bardzo ciężki, gorący, kruchy, lepki, cuchnący

 

Chodzenie

Uczestnicy chodzą swobodnie po sali. Prowadzący co chwile zmienia polecenia:

chodzimy jak ludzie bardzo zmęczeni, smutny, radośni, zamyśleni; chodzimy z otwartymi parasolami pod wiatr, w śnieżnych zaspach, po gorącym piasku.

 

Komórki do wynajęcia

Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesełkach ( o jedno krzesełko mniej niż uczestników) . Jedna osoba stojąca w środku, wygłasza formułę: Niech zmienia miejsce te osoby, które lubią ...., nie lubią...

 

Zaproszenie

Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesełkach, których jest o jedno więcej niż uczestników. Osoba siedząca obok wolnego miejsca mówi: Zapraszam tutaj osobę , która ....np. Jest w spodniach.

 

  1. Zabawy wzmacniające poczucie własnej wartości

 

Ludzik

Uczestnicy wycinają lub wyrywają z papieru postać ludzką , podpisują ją, a następnie podają sobie w kręgu. Każdy z uczestników ma napisać cechę pozytywną osoby wymienionej na „ludziku”.

 

Otwarta dłoń

Uczestnicy odrysowują na kartce rozłożona dłoń. Na kciuku zapisują pozytywna cecha swojego charakteru. Kartka krąży miedzy uczestnikami, którzy dopisują pozytywne cechy właściciela.

 

Rakieta

Uczestnicy stoją w kręgu. 10 razy uderzają o kolana , na 10-wyskakując wysoko, wykrzykują imię umówionej osoby.

 

  1. Zabawy pozwalające na rozładowanie napięcia

Krzyczące samogłoski

Uczestnicy stoją w kręgu trzymają się za ręce. Rozpoczyna jedno z dzieci ,wypowiadając ustalona samogłosce i jednocześnie podnosząc rękę. Następnie dzieci podnoszą ręce i wypowiadają tę głoskę. Na koniec wszystkie dzieci wykrzykują głoskę i opuszczają ręce. Krzyk wydobywa się na jednym wydech.

 

Przekazywanie informacji przez zagłuszenie

 

Uczestnicy stoją w trzech rzędach. Rząd zewnętrzny próbuje przekazać informację(ustalony wyraz lub zadanie) osobom po drugiej stronie rzędu środkowego. Rząd środkowy ma za zadanie uniemożliwienie przekazania tej informacji(krzyki, podskoki itp.).

 

,,Buduję most”

Jedno dziecko przysiada i oparte o ścianę zaczyna zabawę: Buduję. Buduję most, potrzebna mi jest….deska. A tą deską będzie Basia.

 Wywołana osoba przysiada na kolanach wywołując osoby, a następnie wywołuje kolejną.

 

,, Jawor, jawor”

Uczestnicy dobrani są parami, chodzą po Sali w koło pod tunelem zrobionym z dwóch rąk i śpiewają:

Jawor, jawor, jaworowi ludzie. Co wy tu robicie? Budujemy mosty. Dla pana starosty.

Tysiąc koni przepuszczamy a jednego- zatrzymamy.

Zatrzymana para zostaje na moście.

 

,,Pisze pani na maszynie”

Dzieci stoją parami, jedno odwrócone plecami do drugiego. Recytują wierszyk, wystukując na plecach partnera zgodnie z treścią:

Pisze pani na maszynie:

a-     przecinek, b- przecinek.

b-     Idzie pani na szpileczkach, za nią idą konie, a za nimi słonie.

Płynie, płynie rzeczka. Pada, pada deszczyk. Czujesz dreszczyk?

 

  1. Zabawy rozwijające twórczość

 

Wyobraź sobie

Uczestnicy chodzą: przez strumyk po kamieniach; po oblodzonej drodze;

spinają się po skale, zamykają kotka w skrzynce.

 

O czym myślimy

Jeden z uczestników opuszcza pomieszczenie.

W tym czasie grupa umawia się, o czym będzie myślała( np. ławki stojące w pomieszczeniu). Osoba wraca i za pomocą pytań, na które uczestnicy mogą odpowiadać tylko „tak” lub ,,nie”, próbuje ustalić, o czym grupa myśli.

 

Łańcuch skojarzeń

Prowadzący wymienia jakieś słowo, a uczestnicy podają pierwsze słowo, które skojarzyło im się z podanym, np. klasa, szkoła, zeszyt, plecak, kotek, miska, kiełbasa…………

 

Maszyny

Uczestnicy podzieleni są na grupy. Przygotowują prezentacji jednej dowolnej  pracy np.

Maszyny(lodówki, pralki, maszyny do pisania itp.).

Następuje prezentacja, reszta dzieci odgaduje, co to za maszyna.

 

Krystyna Załucka

Nauczycielka nauczania zintegrowanego